ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﺨﻮﺍﮬﺪ ﺑﺮﺩ؛ ﮬﻤﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻡ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻓﺮﺩﺍﺳﺖ؛ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﮬﻮﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺭﺍﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮬﺎ ﺑﺎﺯ؛ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﮐﺒﻮﺗﺮﮬﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ؛ ﺭﻭﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻮﻟﯽ ﮬﺎﯼ ﺟﺎﺩﻭ؛ ﮔﯿﺴﻮﺵ ﺷﺐ ﺭﺍ ﮬﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﮬﺎ ﮐﻪ ﺷﺐ ﮬﺎ؛ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻕ ﮐﮭﮑﺸﺎﻥ ﮬﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻧﺪ؛ ﮬﻤﺎﻥ ﺟﺎﮬﺎ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﺮ ﮬﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﻗﺼﺮ ﮬﺎ ﻣﺸﻌﻞ ﻣﯽ ﺍﻓﺮﻭﺯﻧﺪ؛ ﮬﻤﺎﻥ ﺟﺎﮬﺎ ﮐﻪ ﺭﮬﺒﺎﻧﺎﻥ ﻣﻌﺒﺪﮬﺎﯼ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﯿﻞ ﻣﯽ ﺳﺎﯾﻨﺪ؛ ﮬﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﮬﺎ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺷﺐ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﺭﺍﯾﻨﺪ؛ ﮬﻤﯿﻦ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺭﯾﺰ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ؛ ﮬﻤﯿﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﮬﻤﯿﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﭘﺮﺩﻩ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﻣﻦ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ ؛ﮬﻤﯿﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ؛ ﮬﻤﯿﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﺁﻏﻮﺵ ﻭ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮬﺎﺳﺖ؛ ﮬﻤﯿﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﮬﻤﯿﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﺨﻮﺍﮬﺪ؛ ﺑﺮﺩ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ؛ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺳﯿﺎﮬﯽ ﺗﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ؛ ﭼﺮﺍﻍ ﻣﺎﻩ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺮﺩ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺳﺖ؛ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺗﺎﺏ ﻭ ﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﮬﺮ ﺳﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺭﻭ ﻣﯿﮑﻨﺪ؛ ﻓﺮﺩﺍﺳﺖ ﺳﺤﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﻭﺭﺍﯼ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ؛ ﻗﻨﺎﺭﯼ ﮬﺎ ﺳﺮﻭﺩ ﺻﺒﺢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮﺍﻡ ؛ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ؛ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﯼ؛ ﺗﺮﺍﺍﺯ ﺩﻭﺭﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ ﻭ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ ﻧﮕﺎﮬﻢ ﺑﺎﺯ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﮬﺪ ﻣﺎﻧﺪ؛ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺍﮬﻢ ﺷﺪ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮﺍﮬﻢ ﺩﯾﺪ؛ ﺳﺮﺷﮏ ﺍﺷﺘﯿﺎﻗﻢ ﺷﺒﻨﻢ ﮔﻠﺒﺮﮒ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﮬﺪ ﺷﺪ؛ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﺷﻌﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﮬﻢ ﺳﻮﺧﺖ؛ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﮬﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﮬﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺗﺒﺴﻢ ﮬﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﺍ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﺧﻮﺍﮬﻢ ﭼﯿﺪ؛ ﻭﮔﺮ ﺑﺨﺘﻢ ﮐﻨﺪ ﯾﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺍﻓﺴﻮﺱ؛ ﺳﯿﺎﮬﯽ ﺗﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ ؛ﭼﺮﺍﻍ ﻣﺎﻩ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺮﺩ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺳﺖ؛ ﮬﻮﺍ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺭﺍﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮬﺎ ﺑﺎﺯ؛ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ

نظرات شما عزیزان: